27 augustus was het eindelijk zover. De grote verhuizing was nabij. Ondanks dat we al heel veel spullen hadden opgeslagen was er nog heel veel te verhuizen.
Om half acht stond ik al bij de Flexibele Makelaar om een vrachtwagen op te halen. De vrachtwagen kregen we aangeboden bij de verkoop van ons huis. Ideaal zo’n ding, met de laadklep konden we snel dingen in- en uitladen.
Het begon allemaal relatief zonnig, maar halverwege het uitladen monde het het af en toe uit in een ware wolkbreuk. Hierdoor was het erg lastig om de spullen in het chalet te krijgen, aangezien er nog geen pad was aangelegd.
Gelukkig is het dankzij Sjoerd, Tineke haar zwager, allemaal vlotjes verlopen. Na het uitgraven van een drainagegeul en het plaatsen van een paar pallets konden we met redelijk droge voeten binnenkomen.
Toen alles binnen was hadden we nog wel een paar dagen werk om alles op z’n plek te krijgen, maar uiteindelijk was het toch weer een beetje toonbaar.
Als laatste stappen van de verhuizing moesten er nog een voetpad en terras komen en moest er nog een coaxkabel in de grond worden gelegd voor al het internetverkeer vanuit het chalet. Jammer genoeg was de kabel niet op tijd om het bij het ingraven van het riool en elektriceit mee te nemen. 40 meter spitten is best ver, zeker als je het niet gewend bent. Maar goed, het is gelukt.. We hebben nu 200Mbit internet 🙂
Zelfs ons domoticasysteem werkt weer, we kunnen nu vanaf tablet de verlichting regelen, reageren op thuiskomst of vertrek en temperatuur meten. Ik zou ook niet weten hoe het anders moet, het is tenslotte een supergroot chalet, het is bijna niet te belopen.
